Μια όχι και πολύ δημοφιλής άποψη για το RDR2

Red Dead Redemption 2. Ένα παιχνίδι. 750 εκατομμύρια πωλήσεις σε μια μέρα. Το προϊόν φαινόμενο της παγκόσμιας βιομηχανίας διασκέδασης.

ΤΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙ.

Ετοιμαστείτε να διαβάστε μια… όχι και τόσο δημοφιλή άποψη για το RDR2. Ξεκινάμε.

Ο τίτλος ξεκινάει με 2 ώρες (ΔΥΟ ΩΡΕΣ, 120 ΛΕΠΤΑ) περιήγηση σε μια χιονισμένη περιοχή. Έξι αποστολές, ουσιαστικά συνδυασμένες σε δύο. Ένας χαρακτήρας που κινείται απελπιστικά αργά. Ένα στόρι που δεν νοιάζει κανέναν.

Σκοπός του προλόγου είναι να μας δείξει πως ήταν η ζωή εκείνη την εποχή, σε εκείνη την περίοδο. Και το καταφέρνει. Δεκτό. Αλλά μόνο σε όποιον δεν πεθάνει από τη βαρεμάρα.

Όταν εν τέλει το παιχνίδι ξεκινά, έχουμε τον πιο δυσκοίλιο τύπο gameplay που είδαμε ποτέ. Ο χαρακτήρας σέρνεται στο έδαφος, αγκομαχάει για ένα βήμα και κάθε απόσταση παίρνει τουλάχιστον πέντε λεπτά gaming. Μιλάμε για αποστολές τύπου «μάζεψε 2 ακρίδες» και «σκότωσε τον τάδε κακό» έτσι; Αν δεν έπαιζα στο Xbox One X θα πίστευα πως το PC μου χρειάζεται αναβάθμιση. Μιλάμε για τόσο αργή κίνηση.

Ναι, τα γραφικά του RDR2 είναι αψεγάδιαστα. ΚΑΙ; Ο τίτλος είναι απελπιστικά βαρετός και δυσκοίλιος σε κάθε του πτυχή. «ναι αλλά η ιστορία..» ακούω να λέτε. Όχι. Η ιστορία ξεκινάει γύρω στις 5 ώρες, και διαρκεί άλλες τόσες χοντρικά. Ως τότε πρέπει να ανεχτούμε έναν χαρακτήρα μπετό, διαλόγους χωρίς νόημα ούτε τέλος και ένα περιβάλλον πιο αδιάφορο από εκτέλεση φάουλ του Τασούλη του Πάντου.rdr2

Η Rockstar έκανε ξανά αυτό που κάνει από καταβολής San Andreas. Έναν αχανή τίτλο, γεμάτο λεπτομέρειες, κενό από ουσία. Το hype βγάζει λεφτά. Αυτό το ξέραμε. Δε νοείται όμως, εν έτι 2018, τίτλος που κυκλοφορεί χωρίς multiplayer το οποίο «θα μπει σε beta σύντομα». Ναι, το project είναι μεγάλο. Αλλά υποτίθεται το δουλεύουν 10 χρόνια τώρα.

Η κίνηση του χαρακτήρα είναι άκομψη, η μάχη δυσκίνητη. Πολλές φορές ο ήρωας κινείται σε αρκετές ταχύτητες κάτω των εχθρών. Η δε χρήση του slow motion μόνο γέλια φέρνει. Την χρησιμοποίησε το Max Payne γύρω στα 15 χρόνια πριν, σε έναν τίτλο shooting με απίστευτη ιστορία και γραφικά για την εποχή. Το να την αντιγράφει «ο καλύτερος τίτλος όλων τον εποχών» για να κάνει τη ζωή του παίχτη πιο εύκολη, και να το κάνει και στραβά… είναι τουλάχιστον φάουλ.

Ο κόσμος, μαζί κι εμείς, και όλοι, τρώμε κάθε φορά το hype. Κακό του κεφαλιού μας. Το Red Dead Redemption 2 είναι ένα GTA V ντυμένο Κλιντ Ίστγουντ. Έχει πιο αργή δράση, πιο άδειο κόσμο, πιο ανούσια ιστορία, πιο λίγους χαρακτήρες. Και πιο πολλές λεπτομέρειες.

Το να έχω 3 τύπους ελαφιών αντί για έναν δε με απασχολεί καθόλου όταν οι αποστολές μου χωρίζονται σε 2 κατηγορίες. Σκότωσε κάποιον, δείρε κάποιον άλλο.

Και να σας πω και κάτι; Όταν σκοτώνεις 20 άτομα, και το looting σου παίρνει 5 λεπτά, ε δεν έχει πλάκα. Ο ρεαλισμός είναι καλός όταν χρησιμοποιείται σωστά. Στο Alien Isolation είναι άψογος. Στο BF1 μετριότατος και στο Red Dead Redemption 2 απαράδεκτος.

Δεν νοείται fetch quest που να παίρνει μισή ώρα, εκ της οποίας τα 25 λεπτά να είναι περπάτημα προς το quest location. Αν ήθελα να περπατήσω θα έβγαινα έξω. Θέλω να σκοτώσω καμπόηδες και να καβαλήσω άλογα. Και το RDR2 είναι τόσο βαρετό που προτιμώ να παίξω το GUN, το RDR1 ή ακόμα και το Red Dead Revolver.

Ναι, καταλαβαίνω πως το run ‘n’ gun είναι αδύνατο σε μια εποχή όπως αυτή. Δεκτό. Αδύνατο να δεχτώ όμως πως μια αποστολή «σκότωσε 10 άτομα» διαρκεί 45’ τουλάχιστον ή πως οφείλω να παίζω για να πληρώνω φόρους στο κάμπινγκ που ζει ο -τρομακτικά αδιάφορος- ήρωάς μου.

CJ ΓΙΡΝΑ ΠΙΣΟ Η ΕΣΤΟ ΤΙΛΕΦΟΝΑ.

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.