MultiplatformNINTENDONintendo Wii & Wii UPCReviewsSony PS3UbisoftXbox 360

Splinter Cell: Blacklist

Ο Sam Fisher επιστρέφει δυναμικά στο 7ο παιχνίδι της σειράς και δείχνει πως είναι ένα πραγματικό παιχνίδι stealth.

Το σενάριο φυσικά υπογράφει ο γνωστός Tom Clancy που πλέον δε χρειάζεται συστάσεις. Blacklist λοιπόν. Πρόκειται για μια τρομοκρατική επιχείρηση σχεδιασμένη από τους “Engineers”. Οι τελευταίοι θέλουν ένα και μόνο πράγμα, τα Αμερικανικά στρατεύματα να γυρίσουν στη χώρα τους. Κάθε 7 μέρες που αυτό δε συμβαίνει ένας στόχος θα καταστρέφεται. Την κατάσταση αναλαμβάνει ο ηγέτης του Forth Echelon, Sam, με μια νεοσύστατη ομάδα, ένα ιπτάμενο κέντρο επιχειρήσεων και τεχνολογία αιχμής. Το Paladin είναι ένα αεροσκάφος που μάλλον κάνει το Air Force One να κλαίει τα βράδια. Το βλέπουμε ανάμεσα στις αποστολές καθώς μέσω των μελών της ομάδας μας που κουβαλάει κάνουμε αναβαθμίσεις στον εξοπλισμό του Sam και του ίδιου του σκάφους, ανοίγουμε αποστολές κτλ. Φανταστείτε το σαν το Normandy από το Mass Effect.

Το Blacklist φέρνει τη σειρά στη φυσική της θέση, εκεί που μπήκε με το Chaos Theory. Ο κύριος Fisher μπορεί να επιλέξει πως θα φέρει εις πέρας μια αποστολή, από προσέγγιση φαντάσματος μέχρι τεχνικές Terminator με κατά μέτωπο επιθέσεις, όλα είναι δόκιμα. Φυσικά η χαρά του παιχνιδιού είναι το stealth κι εκεί επικεντρώνεται το gameplay. Κινήσεις όπως το κρέμασμα από σωλήνες για “death from above” καταστάσεις έχουν επανέλθει παρέα με όλες τις κλασσικές φιγούρες. Σε αυτές προστίθεται το Execute. Με αυτό ο Sam “μαρκάρει” εχθρούς και όταν φτάσει σε κατάλληλη απόσταση από αυτούς και με το πάτημα ενός κουμπιού τους εκτελεί συνοπτικά πριν προλάβουν να αντιδράσουν. Υπάρχουν στιγμές που το παιχνίδι “αναγκάζει” τον παίκτη να καταφύγει σε αυτή τη μέθοδο αν και με αρκετή προσπάθεια και καλή τακτική οι Ghost players μπορούν να το αποφύγουν.

Γενικά ο τίτλος ξεφεύγει από τον προκάτοχό του, Conviction, που ήταν κατά κύριο λόγο action. Εδώ το stealth στοιχείο δένει εξαίρετα με τη δράση, και μάλιστα στο βαθμό που θέλει ο παίκτης. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της παραμετροποίησης του εξοπλισμού μας. Όπλα, gadgets και στολή  χωρίζονται σε κατηγορίες ώστε να στήσουμε το gear που ταιριάζει στο στυλ παιχνιδιού μας. Έτσι επιλέγουμε ανάμεσα σε stealth, survivability και damage σε γενικές γραμμές. Το παιχνίδι δίνει επιπλέον κίνητρο για αυτό μέσω του συστήματος επιβράβευσης που εισήγαγε στη σειρά το Chaos Theory. Στο τέλος κάθε αποστολής παίρνουμε πόντους ανάλογα με το πως περάσαμε τους εχθρούς. Ghost πόντους για εχθρούς που δεν πήραν καν χαμπάρι την παρουσία του Sam ή για αυτούς που ξεπάστρεψε αναίμακτα, Panther για τις περιπτώσεις που λειτουργήσαμε σαν ζωντανή παγίδα, aka lethal stealth και Assault εάν κάναμε αισθητή την παρουσία μας από κάθε άποψη. Οι πόντοι μεταφράζονται σε χρήματα και προφανώς τα χρήματα σε αναβαθμίσεις. Χρήματα επίσης δίνουν οι έξτρα πληροφορίες που μαζεύουμε (laptopns, dead drops κτλ), οι πολύτιμοι εχθροί που πακετάρουμε για σύλληψη κτλ. Το μόνο “πρόβλημα” εδώ είναι πως τα χρήματα δίνονται απλόχερα και σύντομα ο Sam γίνεται “τούμπανο”. Αυτό βέβαια καλυτερεύει την εμπειρία.

Το multiplayer και το co-op δίνουν κι αυτά αρκετό βάθος στο παιχνίδι από πλευράς replayability. Ειδικά το co-op είναι χορταστικό και δείχνει το gameplay από τα μάτια των υπόλοιπων μελών της ομάδας μας. Από την άλλη, επανέρχεται το Spies Vs Mercs (από το 2006 και το Double Agent) όπου μια ομάδα αποτελείται από “σκιές” και η άλλη από οπλισμένους “κακούς”. Η οπτική των μεν είναι η κλασσική τρίτου προσώπου και των δε πρώτου, βάζοντας έτσι μια έξτρα δόση διαφορετικότητας στο ήδη πολύ καλό mode. Το 2v2 του Pandora Tomorrow συμπληρώνεται από το νέο 4v4 επιτυγχάνοντας ένα εξαιρετικό και πάνω από όλα φρέσκο multiplayer mode.

Τα γραφικά είναι γενικά καλά. Υπάρχει επιλογή για εγκατάσταση ενός HD texture pack για βέλτιστη οπτική εμπειρία αν και δεν ξέρω ποιος θα επιλέξει να μην το εγκαταστήσει, θα έπρεπε να είναι by default. Τα περιβάλλοντα είναι πολύ καλά σχεδιασμένα και δεν παρουσιάζουν κολλήματα στο cover ή παραξενιές στον πολύ καλό χειρισμό. Ένα-δυο κλικ παραπάνω δουλειά μπορούσε να έχει γίνει πάντως. Ο ήχος είναι σε σταθερά υψηλό επίπεδο με μουσική, ambients και effects να δένουν τέλεια με τη δράση.

Εν τέλει, το Splinter Cell Blacklist είναι μια άρτια action stealth εμπειρία που φέρνει τη σειρά και πάλι στο θρόνο του είδους. Με όποιο στυλ κι αν παίξετε το σίγουρο είναι πως θα ευχαριστηθείτε το παιχνίδι για καιρό.

Θετικά: Eξαιρετική ιστορία, χορταστικό περιεχόμενο σε όλα τα modes

Αρνητικά: Tα γραφικά μπορούσαν να είναι καλύτερα

Βαθμός: 9

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.