The Vanishing of Ethan Carter
Ο ντετέκτιβ Paul Prospero λαμβάνει ένα γράμμα από τον Ethan Carter, διαπιστώνει πως ο μικρός είναι σε τεράστιο κίνδυνο και φτάνει στο Red Creek Valley για να τον βρει. Το The Vanishing of Ethan Carter είναι ένα story driven adventure0ειδές παιχνίδι στο οποίο περπατάς και πατάς Α (ή Χ ή αριστερό κλικ ξερωγω).
Ξεκινώντας από την αρχή. Τίποτα δεν εξηγείται στον παίκτη, πράγμα καλό. Μετά το εισαγωγικό βίντεο είμαστε στην τύχη μας, για να βρούμε τον Ethan Carter και να λύσουμε το μυστήριο. Προχωρώντας, όμως, θα ανακαλύψουμε πως η εξαφάνιση δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Μια σειρά από φόνους αρχίζει να πλαισιώνει την ιστορία, και η λύση τους είναι επιτακτική ώστε να φτάσουμε στην άκρη του νήματος. Ή μάλλον όχι;
Το The Vanishing of Ethan Carter είναι ίσως το πιο
αδιάφορο παιχνίδι που δοκιμάσαμε αυτή τη σαιζόν.
Το παιχνίδι είναι μια ευθεία. Το είπα. Και μάλιστα βαρετή. Το μοτίβο “περπάτα-πάτα Α κάθε 5 λεπτά” δε λειτουργεί και τόσο καλά σε ένα τίτλο χωρίς διαλόγους, npc, γρίφους και ουσιαστική ιστορία. Οι φόνοι που πρέπει να “λύσουμε” δεν είναι υποχρεωτικοί. Ακόμα χειρότερα, η λύση τους είναι το ίδιο πράγμα. Αρχικά πρέπει να βρούμε το φονικό όπλο. Μετά πάμε και κάνουμε κλικ στο πτώμα. Μετά εμφανίζονται πέντε στάδια του φόνου σα φαντάσματα και πρέπει να τα βάλουμε στη σωστή σειρά. Τέλος. Αυτό συμβαίνει σε κάθε περιοχή. Αν αποφασίσουμε να ασχοληθούμε με τους φόνους ίσως πάρουμε ένα μικρό στοιχείο για να προχωρήσουμε. Αν όχι απλά ψάχνοντας θα βρούμε τη συνέχεια, δεν είναι δύσκολο. Αυτό είναι όλο το The Vanishing of Ethan Carter.
Σε κάποια φάση, μάλιστα, πρέπει να ακολουθήσουμε έναν αστροναύτη σε ένα δάσος, να μας απαγάγουν εξωγήινοι, και μετά ο πρωταγωνιστής φέρεται σα να μη συνέβη τίποτα. Να σημειωθεί κάπου εδώ πως το να περπατάς είναι ό,τι πιο δραστήριο έχει να προσφέρει ο τίτλος. Αφαιρώντας και τους γρίφους – που θα περίμενε κανείς από ένα adventure game – τι μένει; Τα τεχνικά.
Τα γραφικά είναι πανέμορφα. Ακόμα και στις κονσόλες υπάρχει η επιλογή για αλλαγή της ανάλυσης, και έχει και αντίκτυπο. Εμείς το δοκιμάσαμε στο Xbox One X, στην υψηλότερη δυνατή ανάλυση και με ξεκλείδωτα τα FPS, και έτρεχε τέλεια.
Ο κόσμος είναι καλοφτιαγμένος και θυμίζει πολύ τη Valadilene, για τους πιο παλιούς.
Από εκεί και πέρα, όμως, το χάος όπως προείπαμε. Ναι, είναι ένα απλό narrative πραγματάκι με καλά γραφικά που ίσως προσφέρει γύρω στις 5 ώρες φτηνής διασκέδασης, μα τίποτα παραπάνω.