The Mooseman
Ακόμα ένας indie τίτλος για φέτος, ακόμα μια «εμπειρία» παρά ένα παιχνίδι. Στο βάθος ίσως πατάει στα βήματα του Shape of the World, αλλά παρουσιάζει ένα πολύ πιο διαφορετικό και σκοτεινό θέμα. To The Mooseman είναι ίσως η πιο παράξενη περίπτωση που είδαμε φέτος.
Πρόκειται για ένα walking simulator με υποτυπώδεις γρίφους και εξαίσια καλλιτεχνική διεύθυνση.
Ο Mooseman είναι κάτι σαν shaman, μάλλον. Και μπορεί να βλέπει όσα είναι αόρατα στο θνητό μάτι. Μπορεί να βλέπει ψυχές, πνεύματα και οτιδήποτε ήταν αλλά δεν είναι πια.
Τοποθετημένο στα βορειότερα σημεία της Ρωσσίας και με όση περισσότερη ντόπια μυθολογία ήταν δυνατόν, το παιχνίδι προσπαθεί να πει μια ιστορία πολύ διαφορετική από όσες έχουμε δει/παίξει. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια ταινία μικρού μήκους, ή η παρουσίαση σε ένα μουσείο με τον εκφωνητή να περιγράφει κάθε έκθεμα όσο περπατάμε.
Έχουμε, λοιπόν, έναν τίτλο που ο παίκτης κινείται σε δύο διαστάσεις, μπορεί να εναλλάσσει ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο και τον όχι-και-τόσο-πραγματικό και περπατάει ανακαλύπτοντας πτυχές της μυθολογίας του The Mooseman και ενίοτε λύνοντας κάποιον απλό γρίφο. Λίγα πράγματα από πλευράς gameplay, λοιπόν, μιας και η ομάδα ανάπτυξης θα μπορούσε πολύ άνετα να κάνει τον τίτλο πιο διαδραστικό, αφού το gamification κομμάτι των collectibles ήταν ήδη προσαρμοσμένο σωστά.
Εκεί που ο τίτλος προφανώς έχει να δώσει πολλά είναι το εικαστικό του κομμάτι. Ένα κράμμα Limbo, Ori και του νέου God of War, θα λέγαμε, με ύφος σκοτεινό και βαθύ. Οι ήχοι μου θύμισαν αρκετά τις μουσικές της Eivør με όλο αυτό το στυλ νορβηγικών tribal ψαλμωδιών. Πραγματικά απίστευτα καλό.
Δυστυχώς πολλά δε μπορούμε να πούμε όπως. Το The Mooseman είναι περισσότερο διαδραστικό μάθημα μυθολογίας παρά παιχνίδι, και αυτό το κάνει καλά.