Grand Theft Auto V [Updated]

Εισαγωγική σημείωση. Έτσι θα είναι τα σχόλια για τις εκδόσεις PS4, Xbox One και PC . Πάμε.

Το GTA V δεν είναι απλά ένα παιχνίδι. Πρόκειται για ένα έργο που παίρνει την ουσία από την παγκόσμια οικονομική, πολιτική, πολιτισμική και κοινωνική εικόνα, τη βουτάει στο καυστικό χιούμορ, τα χοντροκομμένα αστεία, το σαρκασμό και την αναίσχυντη βία και την πετάει στην οθόνη σαν πέτρα σε τζαμαρία. Είτε μέσω των αστείων περί hipster, την ύπαρξη του LifeInvader α λα Facebook με μότο “Where your personal information becomes a marketing profile (that we can sell)” ή της Fruit στη θέση της Apple.  Δεν είναι μόνο οι βασικοί χαρακτήρες, η πλοκή και η δράση που κάνουν το V διαμάντι. Είναι κατά κύριο λόγο το ίδιο το San Andreas που τα έχει όλα.

Οδηγούσα βράδυ στο δρόμο που περνάει μέσα από το δάσος και μια κοπέλα έκανε οτοστόπ. Σαν καλός Σαμαρείτης σταμάτησα και προσφέρθηκα να την πάω σπίτι. Έμενε αρκετά μακριά, στο σπιτάκι δίπλα στο φάρο. Στη μέση του τίποτα ουσιαστικά. Ας είναι, ξεκινάμε. Στη διαδρομή έμαθα πως μένει μόνη καθώς η μητέρα της πέθανε και ο κηπουρός τους πήδηξε από το γκρεμό για άγνωστους λόγους. Τρεφόταν με σούπες από πτηνά που έπιανε και οι γύρω γείτονες έλεγαν άσχημα πράγματα για αυτή. Μετά με ρώτησε αν έχω πόδια, αν τα προσέχω και αν θα ήθελα να μου φτιάξει παπούτσια. Σε ένα παραλήρημα της είπε πως θέλει να μου κόψει τα πόδια και να φτιάξει παπούτσια από αυτά, γιατί θα ήταν παπούτσια από πόδια που μπαίνουν στα πόδια. Εν τέλει ήταν και λίγο μαζοχίστρια. Φτάνοντας έντρομος στο φάρο μου έδωσε τον αριθμό της και μπήκε στο σπίτι που στον τοίχο είχε κρεμασμένο ένα στόχο για βελάκια και πάνω του καρφωμένους μπαλτάδες. Κατέβηκα στο φάρο και πίσω του βρήκα ένα σημείωμα που φαινόταν να είναι μέρος ημερολογίου. Μάλλον εκεί ομολογούσε το φόνο του κηπουρού. Μια τυπική βόλτα στην εξοχή του San Andreas. Χωρίς προηγούμενο, mission mark στο χάρτη ή τίποτα άλλο. Απλά συνέβη. Και ήταν καλογραμμένο, αστείο, τρομακτικό και γεμάτο λεπτομέρειες. Όχι επειδή ήταν προγραμματισμένο γεγονός μα επειδή όλο το παιχνίδι είναι γεμάτο λεπτομέρειες που τραβάνε τον παίχτη ακόμη περισσότερο στον κόσμο του.

Ας πούμε για τους ήρωές μας. Αρχικά ο Franklin, ο gangsta nigga της διπλανής πόρτας. Ο “F” είναι μικροαπατεωνάκος και προσπαθεί να ανέβει στον υπόκοσμο για να έχει μια καλύτερη ζωή από το να μένει με την ημίτρελη θεία του χαμένος in the hood. Έπειτα έχουμε τον Michael. 50αρης συνταξιούχος με κρίση μέσης ηλικίας και μια οικογένεια που τον απεχθάνεται, ψάχνει μια διέξοδο από τη βαρεμάρα των cult ταινιών και των ποτών στην πισίνα. Και τέλος ο Trevor. Σιχαμερά βίαιος και ψυχοπαθής redneck, ή όπως λέει ο ίδιος “rural american”. Από την έρημο και το εργαστήριο meth προσπαθεί να ξαναμπεί στις κομπίνες και τα χοντρά φράγκα. Οι τρεις τους τελικά συνθέτουν την ιδανική εγκληματική ομάδα. Μην ξεχνάμε όμως και τον Chop. Το συμπαθέστατο Ροτβάιλερ του Franklin που εκτός από πιστός φίλος είναι και συνεργός σε διάφορες αποστολές.

Το παιχνίδι ωθεί τον παίκτη να ασχοληθεί και με τους 3 χαρακτήρες για ίδιο χρόνο. Πετυχαίνει έτσι να μην γίνεται ποτέ κουραστικό αφού οι ήρωές μας έχουν εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες και ικανότητες. Η μαγεία εδώ είναι πως όποτε αλλάξουμε χαρακτήρα βλέπουμε τι έκανε ο άλλος εκείνη τη στιγμή. Ο F ίσως έχει βγει βόλτα με τον Chop, ο M ίσως κάνει βόλτες με τσίτα τα 80s ή αράζει στην πισίνα, ο Τ μπορεί να τρώει ή να κοιμάται μεθυσμένος σε ένα σκουπιδοντενεκέ. Είναι σαν να αλλάζει το παιχνίδι και αφού βλέπουμε μια ιστορία από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες έχουμε και καλύτερη εικόνα. Η εναλλαγή γίνεται άμεσα και σχεδόν οποιαδήποτε στιγμή αλλά φυσικά γίνεται και να βγουν μαζί για μπύρες ή κάτι ανάλογο αφού κανονίσουν μέσω τηλεφώνου. Το τελευταίο είναι ίσως το πιο βασικό εργαλείο μιας και όλα περιστρέφονται γύρω του – όπως άλλωστε και στην κανονική ζωή, κανείς δε “ζει” χωρίς smartphone. Από τηλέφωνα και μηνύματα μεταξύ χαρακτήρων μέχρι spam mail, προσφορές και ενημερώσεις του Ammu-nation και φωτογραφίες, όλα γίνονται από εκεί. Ψάξτε για το νέο story μυστηρίου του Michael. Είναι ωραίο και ανοίγει μετά δίνει επιλογή να κάνει τα γραφικά πιο noir. (LA Noire confirmed?!)

Οι 69 main αποστολές ίσως φαίνονται λίγες αλλά κρατάνε για περίπου 30 ώρες και αν βάλουμε σε αυτές και τις side, Strangers & Freaks, events, αθλήματα, αγώνες, εξερεύνηση, εξάσκηση κτλ η διάρκεια εκτοξεύεται θεαματικά. Μιλάμε άλλωστε για τον πιο μεγάλο χάρτη που έχει φτιαχτεί, και βρίθει από ζωή και τρελούς npcs. Κεντρικά σημεία της ιστορίας είναι τα Heists. Οι μεγάλες κομπίνες της καθώς πρέπει ομάδας φιλοτελιστών μας είναι όχι μόνο καλοσχεδιασμένες αλλά και άκρως ενδιαφέρουσες σε κάθε σημείο τους. Το σχέδιο κάθε φορά αποτελείται από πολλά τμήματα που καθορίζονται ανάλογα με την προσέγγιση που επιλέξουμε. Αυτό φυσικά γίνεται γιατί στην κατά μέτωπο επίθεση θα χρειαστούμε βαρύ οπλισμό και ανάλογο όχημα ενώ για να μπούμε στη ζούλα θα πρέπει να κλέψουμε υπνωτικά χημικά, van εταιρίας εντομοκτονιών για κάλυψη και άλλα διάφορα. Πλέον προστέθηκαν αρκετές αποστολές, collectibles, μυστικά (ναι! κι άλλα!) οχήματα και όπλα. 

Η δυσκολία των αποστολών είναι κι αυτή παράγοντας που καλυτερεύει την κατάσταση. Από τις πρώτες κιόλας “εργασίες” θα καταλάβετε πως το San Andreas δεν αστειεύεται. Ευτυχώς σε περίπτωση θανάτου υπάρχει άμεση επιλογή Retry και τα  checkpoints στη μέση των αποστολών βοηθούν αρκετά. Παράλληλα υπάρχει μια λίστα με αποστολές που περάστηκαν και μπορούμε να τις ξαναπαίξουμε για να βελτιώσουμε το σκορ μιας και στο τέλος κάθε αποστολής το παιχνίδι αναλύει την επίδοσή μας σε διάφορες κατηγορίες και δίνει ένα ανάλογο ποσοστό επιτυχίας παρέα με μετάλλιο. Replayability power. Τώρα αν προσθέσουμε και το νέο FPS mode, ο τίτλος αξίζει ένα ακόμη πέρασμα. Σε αυτό συμβάλλει και η μη ύπαρξη συγχρονισμού του campaign στις νέες εκδόσεις -παρά μόνο του multiplayer χαρακτήρα μας. Για να πω την αλήθεια έχω ανάμεικτα συναισθήματα για το FPS. Χάρηκα πολύ που το GTA V ξαναπάτησε στα acrade χνάρια της σειράς, με λιγότερη σοβαρότητα από το IV και περισσότερο αίμα. Η ύπαρξη FPS κρατά την εμπειρία αυθεντική αλλά και ταυτόχρονα όχι. Όπως όταν βγήκε το ΙΙΙ και ενώ το μισό κοινό πανηγύριζε που επιτέλους η σειρά έγινε 3D ενώ η άλλη μισή λυπόταν που “χάλασε το στυλ”. Στο multiplayer τα πράγματα είναι επίσης ίδια. Το πρώτο πρόσωπο δίνει νέα πνοή αλλά ταυτόχρονα το κάνει πολύ… “multiplayer”. Χάνει λίγο το GTA. Τουλάχιστον ο χειρισμός παραμένει απλός.

Για τα τεχνικά δε χρειάζονται πολλά λόγια. Τα γραφικά είναι πάρα πολύ καλά και αν αναλογιστούμε και την κλίμακα του κόσμου, είναι άπταιστα. Ο ήχος στα ίδια επίπεδα με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς να έχουν τεράστιες playlists, από μουσική και talk show μέχρι ειδήσεις. Αρκετές φορές θα ακούσετε τα κατορθώματα του Trevor στο ράδιο η το Still D.R.E. Μοναδικές στιγμές. Εντάξει, εδώ η Rockstar* έδωσε ρέστα. Οι διαφορές στα γραφικά είναι η μέρα με τη νύχτα. Ο κόσμος είναι πιο ζωντανός, τα textures πιο αληθινά, η πόλη φαίνεται σαν real life HD video και το field of view πήγε στο θεό. Αν οι νέες προσθήκες δεν σας τράβηξαν, μόνο και μόνο για αυτό αξίζει.

Όσοι ήρθατε για να διαβάσετε πως κρατάει η PC έκδοση του παιχνιδιού (και όχι άδικα, ειδικά μετά τα ευτράπελα του GTA IV), μόνο καλά λόγια θα ακούσετε. Η καθυστέρηση αρκετών μηνών στην κυκλοφορία του παιχνιδιού φαίνεται να ευνόησε εν τέλει το τελικό αποτέλεσμα, με το GTA V να αποτελεί ένα σχεδόν άριστο port παιχνιδιού από τις next-gen κονσόλες. Ακόμη και εσείς που δεν διαθέτετε τις ακριβότερες κάρτες γραφικών και επεξεργαστές θα δείτε το παιχνίδι να τρέχει αξιοπρεπέστατα, κάνοντας μικρές γραφικές υποχωρήσεις.

Προς μεγάλη μας έκπληξη, το σύστημα που δοκιμάσαμε τον τίτλο (I5 4570k, GTX 660 2GB, 12GB Ram) κατάφερε να το υποστηρίξει σε υψηλές ρυθμίσεις διατηρώντας σταθερά 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο. Η πληθώρα γραφικών επιλογών που φέρει στα μενού του θα ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς (από μεθόδους Anti Aliasing μέχρι πυκνότητα κυκλοφορίας), αλλά και θα σας δώσουν την δυνατότητα να φέρετε την απόδοση του παιχνιδιού στα μέτρα του συστήματός σας.

Τέλος, η έκδοση των υπολογιστών έρχεται μαζί με τον Rockstar Editor που σας επιτρέπει να σώσετε και να επεξεργαστείτε κλιπάκια gameplay ή να δημιουργήσετε δικά σας βίντεο με το Director mode. Η λειτουργία αυτή έρχεται αποκλειστικά στους υπολογιστές και δεν θα διατεθεί στις άλλες εκδόσεις του παιχνιδιού, σημειώνει η Rockstar.

Μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις.

Εν τέλει, το Grand Theft Auto V κάνει το μέτριο IV να φαίνεται ακόμα χειρότερο, εξυψώνει την αλητεία του III, τον Tommy Vercetti του Vice City και το σκηνικό του San Andreas, τα μεγεθύνει επί 100 και τα καλυτερεύει άπειρα. Είναι μια πλήρης εμπειρία GTA και δεν πρέπει να λείπει από καμία συλλογή gamer που σέβεται τον εαυτό του. Ο καλλίτερος τίτλος έγινε ακόμη καλλίτερος. Απλά.

Τέλος, λίγο eye candy.

https://www.youtube.com/watch?v=5A6EBL2t6Lo

Θετικά:Τεράστιος χάρτης, ζωντανός κόσμος, αυθεντική GTA εμπειρία, καλός βαθμός δυσκολίας, αστείρευτο χιούμορ

Αρνητικά:Σχετικά λίγες μηχανές στους δρόμους (στα PS360)

Βαθμός: 9.8

Grand Theft Auto V

9.8

Βαθμός

9.8/10

Θετικά

  • Τεράστιος χάρτης, ζωντανός κόσμος
  • αυθεντική GTA εμπειρία
  • καλός βαθμός δυσκολίας
  • αστείρευτο χιούμορ

Αρνητικά

  • Σχετικά λίγες μηχανές στους δρόμους (στα PS360)

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.