Reboot! Remake! Remaster!
Syberia, Resident Evil, Duck Tales, Final Fantasy, Tomb Raider, Prince of Persia, Hitman, Metal Gear, Sly, God of War, Halo, Beyond Good and Evil, Oddworld, Ico, Shadow of the Colossus, Devil May Cry, Splinter Cell, Killzone, Jack & Daxter, Medal of Honor, Rayman, Ratchet & Clank, Kingdom Hearts, Sonic, Mario, Alone in the Dark, Larry, Monkey Island, Need for Speed, Goldeneye, . It goes on and on and on…
Τι φάση; Ξέχασε η βιομηχανία να παράγει τίτλους; Βαριούνται; Αποφάσισαν πως οι δόξες πέρασαν; Αναμασούν τίτλους και ιδέες; Μας κοροϊδεύουν; Τρώμε κουτόχορτο; Πετάμε τα λεφτά μας;
Εν μέρει ναι. Όλα αυτά. Καλώς ή κακώς οι νέες ιδέες είναι σαν τις indie ταινίες. Δεν είναι Hollywood, δεν έχουν λεφτά, δεν έχουν καλή παραγωγή. Είναι απλά ιδέες. Γιατί όσο έξυπνο, καλό και πρωτότυπο κι αν είναι ένα παιχνίδι σαν το Darwinia δεν παύει να βιάζει την αισθητική μας με τα τούβλα που έχει για όπλα, χαρακτήρες, περιβάλλοντα και εφέ.
Εν μέρει και κάτι άλλο. Πνευματικά δικαιώματα. Νομίζω έχει ξαναθιχτεί, ας το ξαναπάμε μία. Για να μην καταλήξει ένας τίτλος abandonware οπότε και δεν κοστίζει πλέον τίποτα, οι εταιρίες τον επανεκδίδουν ανανεώνοντας έτσι το “συμβόλαιο” πνευματικής ιδιοκτησίας. Τι λέτε; Να είπαν μια μέρα “ρε φίλε, duck tales! Τι παιχνιδάρα! Ας το ξαναβγάλουμε για να μάθουν τα παιδάκια και να θυμηθούν τα γερόντια”. Νοπ. Κι αν συνέβη κάτι τέτοιο ήταν το 5% της συνολικής σκέψης.
Ας μην κράζουμε για το άρμεγμα. Προφανώς η φάση έχει κάνει κοιλιά, αλλά τουλάχιστον θα δούμε ωραία παιχνίδια ξαναφτιαγμένα στα στάνταρ της εποχής. Κάτι είναι κι αυτό.
Ή ωραία παιχνίδια κατακρεουργημένα. Θα δείξει.
