Χριστουγεννιάτικες gaming αναμνήσεις

A-very-retro-Christmas-to-you-all-video-games-3136465-584-416Χρόνια πολλά αρχικά, αφού την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η 25η Δεκεμβρίου ετοιμάζεται να δώσει την θέση της στην 26η, και κατ’ επέκταση στις ετοιμασίες για την Πρωτοχρονιά που απέχει λιγότερο από μία βδομάδα. Όπως και να το κάνουμε, αυτές οι μέρες είναι μέρες χαράς, μέρες χαλάρωσης, μέρες που πιθανότατα θα τις θυμάστε για πάντα.

Καταβροχθίζοντας, λοιπόν, ότι απέμενε στην πιατέλα με τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες, αποφάσισα να αφήσω για λίγο στην άκρη τα παιχνίδια που περιμένουν να γίνουν reviews (σχωρέστε μας αγαπητοί publishers, το κριστμας σπίριτ μας πείραξε λιγουλάκι φέτος, υποσχόμαστε το 2015 να είμαστε κύριοι) και να θυμηθώ λίγο τις γιορτινές μου gaming αναμνήσεις (και να γράψω το πιθανότατα πιο αδιάφορο άρθρο που έγραψα ποτέ μου). Από όταν ήμουν ακόμη παιδί και τα videogames έρχονταν από τον Σάντα Κλάους.

Άγιε Βασίλη, ομόρφυνες;
Άγιε Βασίλη, ομόρφυνες;

Πρωτοχρονιά 2000, Ρίο, Πατρα. Έτοιμοι να υποδεχθούμε την αλλαγή της χιλιετίας (εντάξει, εγώ προσωπικά περίμενα να κερδίσω το φλουρί γιατί ήθελα το 2000 να άρεσα στον παιδικό μου έρωτα). Οι ώρες πέρναγαν ευχάριστα, οικογενειακά μέχρι που η ώρα φτάνει 12 και μετά τα ματς-μουτς με όοοολους τους παρόντες και τις ευχές για το νέο έτος -και τη νέα χιλιετία στην προκειμένη περίπτωση.

Η ώρα των δώρων έφτασε. Να σας πω την αλήθεια ακόμη θυμάμαι πως μέσα μου γνώριζα πως η μάνα μου κάποια βλακεία θα ‘χε πάρει και θα με νευρίαζαν χρονιάρα μέρα, αλλά μετά από μεγάλη μου έκπληξη, βρήκα ένα ολοκαίνουριο Gameboy Color και την Pokemon Red. Χαρά, δάκρυα, κλάματα, τσιρίδες, καρδιακά, εγκεφαλικά, δράμα και ευτυχία. Φαντάζεστε.

Έφαγα γρήγορα βασιλόπιτα, κέρδισα το φλουρί (yay!), και έτρεξα γρήγορα στο Xmas Tree για να ασχοληθώ με το νέο μου μαραφέτι. Τα πρώτα λεπτά ήταν αποκαρδιωτικά γιατί… μαντέψτε. ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΑΓΓΛΙΚΑ. Οπότε δεν ήξερα καν τι να κάνω στο παιχνίδι. Μέσα από την κλασσική διαδικασία trail & error καταφέρνω να ξεκινήσω επιτέλους. Ώρες μετά (και ακόμη στην Pallet Town φυσικά) παρατάω το gameboy στο τραπεζάκι του σαλονιού και πάω για ύπνο.

Την επόμενη μέρα βρήκα το gameboy με ένα κάψιμο στο κέντρο, αφού κάποιος το πέρασε για τασάκι και έσβησε εκεί το τσιγάρο #αλκοολ. Αλλά παραήμουν χαρούμενος να το κάνω θέμα. Βέβαια ίσως να το θίξω στην φετινή συγκέντρωση, αφού πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη και να κάψω τυχαία κάποιο smartphone που θα βρίσκεται εκεί γύρω.

15 χρόνια μετά, το Gameboy Color κάθεται χωμένο σε κάποιο ντουλάπι στο χωριό μου, μαζί με τα Advance, SP, DS, DSi και PSP που ήρθαν στις επόμενες Πρωτοχρονιές. Και το λιωμένο πλαστικό δίπλα στο D-Pad να μου θυμίζει την αλλαγή της χιλιετίας! (φανταστείτε το closing scene σε ταινια η κάμερα να πηγαινε σιγά σιγά στο gameboy και να εστιάζει στο κάψιμο. οχι; καλα..)

Νίκος Μπούγας

Γεια σας! Ονομάζομαι Νίκος Μπούγας, γνωστός εδώ μέσα σαν Scof. Είμαι ο εμπνευστής και δημιουργός του XGamers και γενικά αυτός που βάζει την τάξη στα ρεμάλια που θέλουν να αποκαλούνται συντάκτες.. Στον ελεύθερό μου χρόνο πίνω τζιν τονικ.