This War of Mine

Αυτό το review θα είναι διαφορετικό από τα άλλα, κυρίως λόγω του τίτλου. Θα καταλάβετε…

Όλο παίζουμε το στρατιώτη, το γενετικά βελτιωμένο υπερφαντάρο, το λοχαγό, τον υπολοχαγό, τον στρατηλάτη. Τι γίνεται όμως πίσω από το παιχνίδι; Το This War of Mine έρχεται να μας δείξει πως είναι η ζωή του πληθυσμού που συμμετέχει στον πόλεμο πίσω από την κάμερα πρώτου προσώπου. Είναι ένας εξομοιωτής ζωής σε μια πόλη εν μέσω πολέμου. Κάτι σαν State of Decay χωρίς τα ζόμπι ας πούμε. Ή το Sims πίσω από το Battlefield.

Το στήσιμο του τίτλου είναι αρκετά ενδιαφέρον και όντως κάνει τον παίκτη να αγωνιά για τη συνέχεια. Κάθε απόφαση είναι ένα δίλημμα, κάθε προμήθεια πολύτιμη. Ο τίτλος έχει σοβαρό θέμα και ίσως για πρώτη φορά δίνεται μια τόσο “βαριά” εκδοχή διασκέδασης. Ακόμη και ο όρος “παιχνίδι” αλλάζει εδώ. Ούτε λίγο ούτε πολύ το This War of Mine θα αποτελέσει μέτρο σύγκρισης ανάλογων προσπαθειών στο μέλλον.

Ξεκινάμε με 3 “survivors” που μέσω τυχαίας επιλογής έχουν δικό τους background, traits και αποφασίζουν να ταμπουρωθούν σε ένα εγκαταλειμμένο και μερικώς κατεστραμμένο κτήριο. Όλη τη μέρα κάνουμε δουλειές στο σπίτι, βελτιώσεις και ενίοτε αντιμετωπίζουμε κάποιον πλανόδιο έμπορο ή όποιον τύχει να περνάει. Αυτό είναι το management κομμάτι. Πως θα χρησιμοποιήσω τα διαθέσιμα αγαθά, τι θα φτιάξω, τι θα ανταλλάξω, ποιος θα φάει και ποιος θα ξεκουραστεί.

Στις 20:00 έρχεται το βράδυ και μπαίνουμε στο action gameplay. Επιλέγουμε ποιοι θα κάτσουν πίσω (και τι θα κάνουν) και ποιος θα πάει για scavenging και που. Κάθε νύχτα μπορούμε να πάμε σε ένα μόνο μέρος οπότε η επιλογή μετράει. Θα πάω στην πλατεία που θα βρω κι άλλο κόσμο να κάνω ανταλλαγές; Θα πάω στον ήσυχο οικισμό για να κλέψω πολύτιμο φαγητό ή στο νοσοκομείο επειδή είμαι άρρωστος; Ίσως αν είχα όπλα θα πήγαινα στο super market όπου έχουν οχυρωθεί ένοπλοι λιποτάκτες… Καταλάβατε, day in – day out επιβίωση.

Τη μαυρίλα του ύφους πλαισιώνουν εξαιρετικά τα μουτζουρωμένα με μολύβι και κάρβουνο γραφικά. Ο τόνος που δίνουν θυμίζει αρκετά τις μαυρίλες του The Last of Us και η platform 2.5D οπτική δίνει μια καλή ιδέα της απελπισίας που κυριαρχεί. Σχεδιαστικά δεν είναι ούτε τρομερά ούτε άσχημα, είναι απλά ταιριαστά στο ύφος. Κι ο ήχος στα ίδια επίπεδα, στα πλαίσια της καταστροφής και με κλασσικές νότες, όπως στο Metro 2033.

Εν τέλει, χωρίς πολλά λόγια, πρόκειται για έναν πολύ ιδιαίτερο τίτλο. Παντρεύει όμορφα το micromanagement με το action-platform scavenging και δίνει μια σκοτεινή οπτική του πως είναι ο πόλεμος. Αξίζει να το δείτε!

Θετικά: Εξαιρετική ιδέα και υλοποίηση, δύσκολες αποφάσεις

Αρνητικά: Δύσκολο, κάπως επαναλαμβανόμενο

Βαθμός: 8.6

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.