Watch_Dogs
Από την Ε3 του 2012 και την ανακοίνωση του Watch_Dogs, οι προσδοκίες όλων μας για το παιχνίδι ήταν στα ύψη. Δικαιολογημένα άλλωστε, αφού η νέα πρόταση της Ubisoft ξέφευγε από τα καθιερωμένα, ενώ προσωπικά τον θεωρώ σαν τον πρώτο ολοκληρωμένο next-gen τίτλο, άντε μαζί με το Titanfall και τις αποκλειστικότητες των Xbox One και PS4. Καταφέρνει εν τέλει ο τίτλος να είναι αντάξιος των προσδοκιών που έχουν χτιστεί στα προηγούμενα δύο έτη;
Αρχικά, το story του παιχνιδιού, χωρίς να αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο και καινοτόμο, είναι αρκετά ενδιαφέρον. Στο Watch_Dogs παίρνουμε τον ρόλο του Aiden Pearce, ενός high-tech γκατζετάκια-χάκερ που μέσα από το smartphone του καταφέρνει να εισχωρήσει στο σύστημα της πόλης του Σικάγο και να ελέγχει πολλά μέρη αυτής, όπως τα φανάρια, τις γέφυρες και διάφορα άλλα. Το παιχνίδι ξεκινάει με ένα σύντομο cutscene όπου μας δείχνει ότι μία επιχείρηση του Aiden και της παρέας του πάει στραβά, και ένας εκ των αντιπάλων του μισθώνει άτομα για να εκφοβίσουν τον βασικό μας πρωταγωνιστή. Όλα πάνε στραβά όμως όταν η ανηψιά του Aiden, Lena, είναι το θύμα της επίθεσης, βρίσκοντας θάνατο. Έτσι, ξεκινάει το ταξίδι του Aiden για εκδίκηση και αναζήτηση της αλήθειας, μέσα από ένα αρκετά μεγάλο campaign, που σε καμία περίπτωση δεν φτάνει τις 35+ ώρες που είχε αναφέρει η Ubisoft πριν λίγους μήνες. Το όλο στόρυ, ωστόσο, απαρτίζεται από πολλά κλισέ, και δεν καταφέρνει να πρωτοτυπήσει.
Το gameplay του παιχνιδιού είναι πλέον λίγο-πολύ γνωστό. Άλλωστε, τα τελευταία δύο χρόνια η Ubisoft δεν έχανε την ευκαιρία να μας παρουσιάζει το παιχνίδι της σε κάθε πιθανή ευκαιρία με συνεχή βίντεο και trailers. Ο Aiden, μέσα από το πολυδύναμο κινητό του μπορεί να ελέγξει ότι θέλει μέσα στην πόλη (στην αρχή έχετε περιορισμένες ικανότητες, αλλά όσο προχωράτε στην ιστορία θα ξεκλειδώνεται ακόμη περισσότερα hacking skills). Βλέπετε, στο Σικάγο του μέλλοντος, το CtOS αποτελεί τον “εγκέφαλο” της πόλης, ο οποίος διαχειρίζεται από τα φανάρια μέχρι και τα προσωπικά στοιχεία του κάθε πολίτη! Έτσι, το gameplay χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο είναι φυσικά το hacking μέρος, μέσα από το οποίο αλληλεπιδράτε με το περιβάλλον προκειμένου να επιτεύξετε κάποιον απώτερο σκοπό. Το δεύτερο είναι το shooting κομμάτι, το οποίο είναι αρκετά καλοδουλεμένο, αν και ομολογώ πως δεν το περίμενα. Τρίτο και τελευταίο είναι το open world στοιχείο, που σου δίνει την ελευθερία να κινηθείς και να εξερευνήσεις την πόλη του Σικάγο και να κάνεις δευτερεύουσες-προαιρετικές αποστολές που προκύπτουν στην πορεία.
Αυτό που προσωπικά με χάλασε λίγο στον τίτλο είναι ότι πολλές φορές το πιστολίδι δεν μπορεί να αποφευχθεί, και το παιχνίδι σε οδηγεί εκεί παρά τον stealth χαρακτήρα του. Δηλαδή, παρά τις “παγίδες” του περιβάλλοντος, η εξουδετέρωση των εχθρών θα απαιτήσει να βγάλετε έξω τα όπλα σας και να αρχίσετε να πυροβολείτε, κάτι το οποίο θα έπρεπε να μπορεί να αποφευχθεί με διαφορετικές τακτικές. Εκεί πάλι που θα έπρεπε να ενσωματωθεί το gunplay και δεν έγινε, είναι κατά την οδήγηση. Όταν οδηγείτε και καταδιώκετε κάποιον ή σας καταδιώκει η αστυνομία, ο Aiden είναι αρκετά ανάπηρος για να βγάλει το όπλο έξω από το παράθυρο και να μπορεί να πυροβολήσει τους εχθρούς. Έτσι πρακτικά, όταν οδηγείτε το smartphone και οι χακεψιές σας είναι ο μόνος σας σύμμαχος.
Συνολικά, το gameplay περιλαμβάνει πολλούς νέους, καινοτόμους μηχανισμούς, γεγονός που κάνει το παιχνίδι να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα open-world παιχνίδια όπως το GTA ή το Saints Row. Η συνεχής αλληλεπίδραση με το περιβάλλον και τους NPCs, κάνει το gameplay του παιχνιδιού μοναδικό, και σίγουρα όχι κάτι που έχουμε ξαναδεί σε άλλους τίτλους.
Όσον αφορά τον οπτικό τομέα, το παιχνίδι παραδίδει μαθήματα. Τόσο και στις next-gen κονσόλες (παραλάβαμε την έκδοση για PS4), όσο και σε υπολογιστή, το Watch_Dogs δείχνει πως πρέπει να είναι ένας τίτλος του 2014. Το παιχνίδι πλαισιώνεται από πανέμορφα τοπία, animations και εφέ, βελτιώνοντας σημαντικά την ήδη πολύ καλή εμπειρία που προσφέρει. Ένα μικρό παράπονο το έχω από την Ubisoft για μερικά μοντέλα κάποιων δευτερεύοντων χαρακτήρων που μοιάζουν λίγο προχειροφτιαγμένα, όπως για παράδειγμα αυτό της αδερφής του Aiden. Επίσης, στον υπολογιστή τα περίμενα χειρότερα τα πράγματα, αλλά η GTX660 μου τα καταφέρνει επάξια να τρέξει το παιχνίδι σε υψηλές ρυθμίσεις με ένα αξιοπρεπές framerate. Το voice acting είναι αρκετά καλό, όπως θα περίμενε άλλωστε κανείς από ένα παιχνίδι αυτού του budget. Η τεχνητή νοημοσύνη των χαρακτήρων είναι σε αρκετά καλά επίπεδα, χωρίς ωστόσο να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μας από έναν next-gen τίτλο.
Πέρα από το single-player, το παιχνίδι διαθέτει και multiplayer, το οποίο προσωπικά το βρίσκω λίγο-πολύ ότι το singleplayer για τα Call of Duty: το κερασάκι στην τούρτα που δεν αποτελεί σίγουρα λόγος αγοράς του τίτλου. Το multiplayer σας δίνει την δυνατότητα να εισβάλλετε στον κόσμο κάποιου άλλου παίκτη και να επιχειρήσετε να του εγκαταστήσετε ιό στο smartphone, ενώ ο αντίπαλος θα πρέπει να σας εντοπίσει σε μία περιορισμένη περιοχή πριν ολοκληρωθεί η εγκατάσταση του ιού σας. Σίγουρα αρκετά επηρεασμένο από τα Assassin’s Creed, αλλά από την στιγμή που μιλάμε για τίτλο της ίδιας ομάδας ανάπτυξης, είναι λογικές οι επιρροές και δεν αξίζει να γίνει θέμα ή να καταταχθεί στα αρνητικά του σημεία.
Σίγουρα αποτελεί ένα από τα αρτιότερα παιχνίδια της χρονιάς, που θεωρώ ότι έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε ένα πολύ δυνατό franchise, όπως έκανε και το Assassin’s Creed πριν από περίπου 7 χρόνια. Γιατί, αν το Assassin’s Creed 2 κατάφερε να βελτιώσει το μετριότατο πρώτο μέρος, τι εμποδίζει ένα -πιθανό- sequel του Watch_Dogs να τελειοποιήσει το ήδη πολύ καλό; Άλλωστε, με πωλήσεις που το καθιστούν ως το πιο μοσχοπουλημένο παιχνίδι της Ubisoft, τα σχέδια για sequel ίσως να έχουν αρχίσει ήδη εκεί στο Montreal.