Rayman Legends

Η έλευση της νέας γενιάς (oh, wait, έρχεται επόμενη) έκανε τα δισδιάστατα παιχνίδια σταδιακά να λιγοστεύουν, και εν τέλει το είδος να οδηγείται σε εξαφάνιση. Αν εξαιρέσουμε τις προσπάθειες της Nintendo με τα Mario, Kirby (και σία) στο Wii, και τα indie παιχνίδια δύο διαστάσεων, το μόνο ολοκληρωμένο παιχνίδι της γενιάς είναι το Rayman Origins.

Το Rayman Origins, κυκλοφόρησε πριν από δύο περίπου χρόνια και απέδειξε πως τα 2D platformers όχι μόνο δεν αποτελούν ιστορία, αλλά μπορούν να επωφεληθούν από το εξελιγμένο hardware και να προσφέρουν μία εκπληκτική εμπειρία που στο παρελθόν δεν θα ήταν εφικτό (δοκιμάστε να τρέξετε το Rayman Origins σε κάρτα γραφικών τετραετίας, και αν τρέξει σωστά σε HD ξαναμιλάμε). Το Origins ωστόσο δεν ήταν ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία, κάτι το οποίο δεν φαίνεται να πτόησε την Ubisoft, αφού ήδη έχουμε στα χέρια μας το Rayman Legends.

Η ανάπτυξη του Rayman Legends πέρασε από σαράντα κύματα, αλλά πλέον είναι ήδη διαθέσιμο σε σχεδόν όλες τις πλατφόρμες της αγοράς (πλην του 3DS). Ανακοινωμένο στην E3 του 2011 ως αποκλειστικότητα του Wii U, κάνοντας εκτεταμένη χρήση του controller, αλλά με την εμπορική πορεία της κονσόλας της Nintendo να είναι αρκετά μέτρια, τα πλάνα άλλαξαν και ο τίτλος μετατράπηκε σε multiplatform. Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Θα τα πούμε στην συνέχεια.

Rayman_Legends

Το gameplay του παιχνιδιού κινείται στα γνώριμα επίπεδα που έχουν τεθεί εδώ και δεκαετίες. Οι χαρακτήρες μας μπορούν να πηδάνε και να χτυπάνε τους αντιπάλους, ενώ προχωράμε κατά μήκος των πιστών. Κατά βάση το gameplay είναι γραμμικό, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν κρυφά δρομάκια, δωμάτια και μυστικά. Αυτό που κλέβει την παράσταση είναι το level design, με την κάθε πίστα να είναι σχεδιασμένη με έναν ιδιαίτερα ευφάνταστο τρόπο. Τελειώνοντας το κάθε επίπεδο, σίγουρα θα περιμένετε το επόμενο να μην είναι αντάξιο αυτού, και πράγματι έτσι είναι. Το επόμενο είναι πάντα καλύτερο! Έτσι, σε αντίθεση με το Origins που από την μέση και μετά δεν προσέφερε κάτι καινούριο, αλλά βασίζονταν στις προηγούμενες συνταγές και κούραζε λίγο, το Legends είναι παιχνίδι που εισάγει συνεχώς νέα στοιχεία και κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο!

Προχωρώντας κατά μήκος του παιχνιδιού, οι πίστες γίνονται πιο ζωντανές, πιο χαοτικές και φυσικά πιο δύσκολες. Όντως, η δυσκολία του Rayman Legends είναι αρκετά αυξημένη, ίσως μεγαλύτερη από το ήδη δύσκολο Origins (αν και έπαιξα όντας αρκετά σκουριασμένος, αφού η τελευταία μου επαφή με 2D platformer ήταν πριν 2 χρόνια περίπου). Ο κόσμος που παιχνιδιού είναι χωρισμένος σε πέντε μέρη, στο τέλος του καθενός θα βρεθείτε αντιμέτωποι με ένα boss fight, αλλά και ένα μουσικό επίπεδο! Τα τελευταία είναι άκρως απολαυστικά, όπως μπορείτε να δείτε και μόνοι σας στο ακόλουθο βίντεο! Τέλος, τα διάφορα mini games θα προσφέρουν μερικές ώρες διασκέδασης, χωρίς όμως να είναι αυτά που θα κρατήσουν το ενδιαφέρον του παίκτη.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=QtYW0VKiHKI

Όπως είπαμε και πριν στο μάθημα ιστορίας, το Rayman Legends ξεκίνησε ως αποκλειστικότητα του Wii U. Έτσι, είναι φυσιολογικό πολλοί από τους μηχανισμούς του gameplay να είναι φτιαγμένοι στα ειδικά χαρακτηριστικά της κονσόλας, και κατ’ επέκταση στο Gamepad. Συνεπώς, ενώ στην έκδοση του Wii U μέσω της οθόνης αφής χειριζόμαστε τον Murfy προκειμένου να αλλάζουμε στοιχεία του περιβάλλοντος (να κόβουμε νήματα, να γυρνάμε πλατφόρμες και άλλα), στις “συμβατικές” κονσόλες ο χειρισμός του Murfy αντικαθίσταται με απλό πάτημα πλήκτρων (συνήθως Y/Δ και τα shoulder buttons). Αποδεκτή λύση, αλλά η βασική έκδοση υπερτερεί φυσικά σε αυτόν τον τομέα, οπότε οι κάτοχοι Wii U καλύτερα να το προτιμήσετε εκεί.

Το Rayman Legends συνδυάζει τετραπλό co-op, το οποίο όμως είναι λίγο χαοτικό, όπως άλλωστε και σε όλα τα υπόλοιπα της κατηγορίας. Ο πανικός που επικρατεί στην οθόνη, σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους να κάνουν -τις περισσότερες φορές- του κεφαλιού τους, καθιστά αδύνατο το παιχνίδι. Η κατάσταση γίνεται σαφώς καλύτερη και πιο διασκεδαστική, όταν ο αριθμός των παικτών υποδιπλασιάζεται, και γίνεται 2.

Όσον αφορά τα γραφικά, αυτά κινούνται στα ίδια, υψηλά στάνταρ που έθεσε ο προκάτοχός του. Η μηχανή γραφικών UbiArt που δημιούργησε η Ubisoft για το παιχνίδι αποδίδει εξαιρετικά και το αποτέλεσμα είναι πανέμορφο. Το framerate στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι σταθερό χωρίς αυξομειώσεις, παρόλο που στην οθόνη επικρατεί χαμός ! Η μουσική κλέβει την παράσταση, με τα κομμάτια να δένουν πολύ με την εικόνα που προβάλλεται εκείνη τη στιγμή. Σκέτη απόλαυση τα μουσικά επίπεδα που αναφέραμε και προηγουμένως, όπως λογικά αντιληφθήκατε και οι ίδιοι αν παρακολουθήσατε το βίντεο πιο πάνω.

screen_02tcm2149947

Κλείνοντας, το Rayman Legends αποτελεί ίσως το καλύτερο 2D platform παιχνίδι της γενιάς που φτάνει στο τέλος της. Η Ubisoft κατάφερε να απομονώσει τα -ελάχιστα- προβλήματα του Rayman Origins, και να αναπτύξει έναν πιο ώριμο, πιο πλήρες διάδοχο. Το Rayman Legends συνδυάζει αυτό που λίγα παιχνίδια έχουν καταφέρει: να είναι αρεστό στα παιδιά μικρών ηλικιών, αλλά ταυτόχρονα να χαρακτηρίζεται με μεγάλη δυσκολία για τους μεγαλύτερους, προσφέροντας ένα διαφορετικό επίπεδο πρόκλησης. Σίγουρα παιχνίδι που θα αξίζει κάθε λεπτό από τα χρήματα που θα δαπανήσετε για την αγορά σας.

Θετικά: Ευφάνταστες πίστες, μεγάλη ποικιλία, πανέμορφα γραφικά, εξαιρετικός ήχος, μεγάλη διάρκεια, ικανοποιητική διάρκεια

Αρνητικά: Μεγάλη δυσκολία, το τετραπλό co-op είναι λίγο χαοτικό, ο χειρισμός του Murfy στις εκδόσεις πλην του Wii U,

Βαθμός: 9.5

Νίκος Μπούγας

Γεια σας! Ονομάζομαι Νίκος Μπούγας, γνωστός εδώ μέσα σαν Scof. Είμαι ο εμπνευστής και δημιουργός του XGamers και γενικά αυτός που βάζει την τάξη στα ρεμάλια που θέλουν να αποκαλούνται συντάκτες.. Στον ελεύθερό μου χρόνο πίνω τζιν τονικ.