Epic Battles Of Gaming: Multiplayer Vs Single Player
Πιθανότατα δεν είστε έτοιμοι για αυτό, αλλά μιας και δε σας πέφτει λόγος, βουτάω το μικρόφωνο και σας ανακοινώνω: BLOG POOOOOST!
Σήμερα έχω όρεξη για Flame wars, άρα έπρεπε να βρώ θέμα για να σας κάνω να σφαχτείτε μεταξύ σας, να προδώσετε φιλίες, και να γκρεμίσετε οικογενειακές σχέσεις δεκαετιών. Θέματα μου ήρθαν αρκετά, και για να καταλάβετε την άγρια διάθεση μου θα σας εκμυστηρευτώ μερικά. Π.χ:
Nintendo Vs Sony Vs Microsoft(χιλιοειπωμένο), Motion Controls Vs Normal Controls(καλό, αλλα θα το δούμε άλλη φορά) McLaren Mercedes Vs Ferrari Vs Redbull Racing(δεν υπάρχει καν θέμα, νικητής με διαφορά όποια έχει σκουρόχρωμο Βρετανό οδηγό!) Call Of Duty Vs the world(φοβάμαι μήπως βγάλω νικητή το Call Of Duty) καιιι επειδή μ’αρέσει να βλέπω τον κόσμο να καίγεται σκέφτηκα και τη διαμάχη που απλά θα κατέστρεφε τον κόσμο σε μερικά δευτερόλεπτα: Scarlett Johansson Vs Jessica Alba!
Τελικά αποφάσισα να βάλω στο Ring ένα πιο σχετικό με τη θεματολογία του Site και ειρηνικό ζευγάρι. Multiplayer Vs Single Player.
Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, ας γίνουμε 53
Ο άνθρωπος είναι εκ φύση κοινωνικό ον, το gaming λοιπόν σαν ενασχόληση θα πρέπει να προσφέρει την κοινωνική επαφή. Από την άλλη βέβαια, οι φανταστικοί κόσμοι των παιχνιδιών, μπορούν να είναι η διαφυγή του εκάστοτε gamer από την εκτεταμένη και πιεστική ανάγκη κοινωνικότητας. Με λίγα λόγια το κάθε παιχνίδι μπορεί να παίξει σε διπλό ταμπλό, ανάλογα με τις ανάγκες σας.
Σήμερα θα προσπαθήσουμε να εισέρθουμε στο άδυτο, και αφού σας αραδιάσω τα –κατά τη γνώμη μου– θετικά και αρνητικά του καθενός, να πάρετε και εσείς μια απόφαση και να τη μοιραστείτε μαζί μας. Με παρέα η μόνος;
Τα Multiplayer games είναι το trend της εποχής μας, είναι κυριολεκτικά παντού. Αφού κατέκτησαν τα PC, επιτέθηκαν μαζικά στις κονσόλες και τώρα προσπαθούν-και μάλλον θα επιτύχουν- να καταλάβουν και τις φορητές μας συσκευές.
Εδώ να σημειώσω, ότι με τον όρο Multiplayer games δεν εννοώ κάθε παιχνίδι που προσφέρει έστω και το υποτυπώδες παιχνίδι με πολλούς παίκτες, αλλά αυτό που δίνει βάση στο Multiplayer κομμάτι του. Αυτό που φτιάχτηκε για να παίζεται από πολλούς παίκτες ταυτόχρονα.
Τα Multiplayer παιχνίδια λοιπόν απολαμβάνουν την νίκη τους για μερικούς συγκεκριμένους λόγους. Αρχικά όπως αναφέραμε στην αρχή, βασικό όπλο των ομαδικών παιχνιδιών, είναι η ίδια η ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου που εκτός ορισμένων εξαιρέσεων, απολαμβάνει τη συμμετοχή και άλλων ανθρώπων κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, κάνοντας την εμπειρία ασύγκριτα καλύτερη.
Παραδεχτείτε το, όσοι έχετε παίξει Mario Kart, New Super Mario Bros, Pro ή Fifa ή ακόμα Team Fortress 2 και Counterstrike καταλαβαίνεται ακριβώς τι εννοώ, αφού ειδικά σε περίπτωση που παίζεται με κοντινά σας άτομα, η διασκέδαση πολλαπλασιάζεται.
Ένα ακόμα βέλος στη φαρέτρα των ομαδικών παιχνιδιών είναι η δυνατότητα ανταγωνισμού. Ο κάθε ένας θέλει να είναι ο καλύτερος. Όλοι θέλουν να έχουν την πρωτιά στα Mario Kart. Aν και δεν είναι κάτι που μπορείτε να κοκορευτείτε στην δίμετρη ξανθιά στο μπαρ ότι «φάγατε με double shot την πρωτιά στην τελευταία στροφή, από τον Μπάμπη και το Μήτσο, αφού ο Μήτσος πάτησε τη μπανάνα σας, και ο Μπάμπης έφαγε το πράσινο καβούκι στο δόξα πατρί» ενδόμυχα είναι κάτι που σας φουσκώνει με υπερηφάνεια, αλλά σας δίνει και πάτημα για να γίνεται ο εφιάλτης του Μήτσου και του Μπάμπη, για χρόνια.
Στην τελική τα Multiplayer έχουν και τις πλάτες της αγοράς. Αντίθετα από τα Single Player, η ανάγκη για συνεχή σύνδεση σε Server ελαχιστοποιεί-αν όχι εκμηδενίζει- τον κίνδυνο πειρατείας, και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί παρά να τραβήξει το ενδιαφέρον των εταιριών, έστω και ως λύση στην αυξανόμενη παράνομη διακίνηση παιχνιδιών.
Ναι μεν, αλλα!
Κάπου εδώ τελειώνουν τα καλά μου λόγια για τα Multiplayer αλλά ταυτόχρονα ξεκινούν και τα κακά μου λόγια! Βολικό ε;
Αυτή η στροφή της αγοράς στα Multiplayer έχει κάνει πολλά παιχνίδια να φτιάξουν μια νέα κατηγορία των Wannabee multiplayer που δεν είναι τίποτα άλλο από παιχνίδι που ξεκάθαρα δεν έχουν τα φόντα ή το Gameplay για να γίνουν επιτυχημένα παιχνίδι πολλών παικτών, αλλά το προσπαθούν παρόλα αυτά, αφού … «εκεί είναι τα λεφτά!»
Τα προχειροφτιαγμένα παιχνίδια ήταν πάντα ένα πρόβλημα, το οποίο δυστυχώς διογκώνεται αφού στην προσπάθεια τους οι Developers να χωρέσουν το multiplayer κομμάτι σε κάθε τίτλο, παραμερίζουν την ανάπτυξη του Single player, με αποτέλεσμα παιχνίδια που θα έπρεπε να έχουν δώσει βάρος σε σενάριο-πλοκή, gameplay για να γίνουν εμπορικές επιτυχίες, απλά τα θυσιάζουν όλα στο βωμό του Multiplayer και προσεύχονται να βρεθούν αρκετά κορόιδα να το αγοράσουν, πριν διαβάσουν τα πρώτα reviews.
H συνεχής ανάγκη για σύνδεση σε Servers είναι άλλο ένα γεγονός που γυρίζει σε πολλές περιπτώσεις Boomerang και χτυπάει κατάμουτρα τα παιχνίδια πολλών παικτών. Δεν ξέρω τι γίνεται στην Αμερική ή το Ηνωμένο Βασίλειο, ο ΟΤΕ πάντως είναι , μόνο στην Ελλάδα. Και χωρίς να θέλω να πληγώσω τα αισθήματα του συμπαθητικού κατά τα άλλα οργανισμού, οι συνδέσεις στη χώρα μας εν έτη 2012 δεν είναι ακόμα, αυτές που θα έπρεπε να είναι για να απολαμβάνουμε αναπόσπαστοι το Online παιχνίδια μας (και μόλις με πέταξε το Internet! True Story gentlemen!).
Αν σε αυτό προσθέσουμε και ότι όλο και περισσότερα παιχνίδια προσφέρουν Splitscreen της προκοπής, παρόλο που τα σαλόνια έχουν γεμίσει με 42άρες τηλεοράσεις, τότε μπορούμε να προσθέσουμε ένα ακόμη συν στην πλευρά των Single Player παιχνιδιών.
Η ειδοποιός διαφορά
Μ’αυτά και με τ’αλλα έφτασε η ώρα να σας πω και γιατι τα Single Player παιχνίδια, θα έχουν πάντα μια θέση παραπάνω στην καρδιά μου. Immersion κυρίες και κύριοι.
Στα ελληνικά Immersion είναι η δυνατότητα που έχει το κάθε τι να σας «τραβήξει», να σας απορροφήσει τόσο πολύ, ώστε να χαθείτε μέσα στον φανταστικό του κόσμο, και να αναπνεύσετε τον αέρα του, να δείτε τον κόσμο όλο από τα μάτια του πρωταγωνιστή.
Αυτό αγαπητοί, μου έχει συμβεί μόνο καθώς διαβάζω ένα βιβλίο, ή την ώρα που παίζω ένα καλοφτιαγμένο Single Player παιχνίδι.
Οι ιστορίες των παιχνιδιών έχουν συνήθως να κάνουν με φαντασία, ή βασιζόμενα σε πραγματικά γεγονότα μας δίνουν μια διαφορετική διάσταση. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να προσφέρουν γνώσεις (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν είναι ντοκιμαντέρ. Όταν λοιπόν το παιχνίδι είναι σωστά δομημένο, το πρώτο πράγμα που καταφέρνει είναι να μας απορροφήσει.
Διάολε! Είμαστε οι πρωταγωνιστές οι ίδιοι! Όπου τον πάμε τον χαρακτήρα πάει, ότι θέλουμε κάνει. Αν η ιστορία του παιχνιδιού είναι του ενδιαφέροντος μας, και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του δε μας αποσπάνε την προσοχή (προβληματικός έλεγχος, εκνευριστικά Bugs, γραφικά και ήχος βιαστικά φτιαγμένα) είναι πολύ εύκολο να μας κάνει κομμάτι του κόσμου του. Νομίζω ότι μέχρι ένα σημείο αυτός είναι και ο σκοπός του.
Ένα καλό Single player παιχνίδι, μπορεί να παίξει με τις αισθήσεις σας. Μπορεί να σας ταξιδέψει, να σας γαληνέψει, να σας τρομάξει, ή να σας δώσει στο πιάτο την κορυφή του κόσμου, πάνω από όλα μπορεί να σας χαρίσει πολλές ώρες διασκέδασης ακόμα και όταν είστε απομονωμένοι, ή έχετε τις κλειστές σας, όταν και οι επιλογές σας, μειώνονται, αρκεί βέβαια να μην πάτε στην άλλη άκρη και από διασκέδαση φτάσετε στην εξάρτηση.
Παιχνίδια όπως το Heavy Rain, Skyrim, The Walking Dead, Grand Theft Auto, Red Dead Redemption, Uncharted, LA Noire, Bioshock, Deus Ex – Human Revolution αλλα και το πρόσφατο Dishonored είναι παραδείγματα παιχνιδιών τελευταίων ετών που παρότι αυστηρά Single Player έκαναν τεράστιες πωλήσεις, και το καθένα με τον τρόπο του μας βύθισε στον κόσμο του.
Τα MMORPG είναι μια κατηγορία από μόνα τους, αφού στην προσπάθεια να συνδυάσουν το ομαδικό παιχνίδι, με τον κόσμο που θα σας τραβήξει μέσα, καταφέρνουν να είναι μετριότητες και στα δύο σκέλη, προσφέροντας μια συνδυαστική μεν, φτωχότερη δε εμπειρία. Και πριν αρχίσετε να μιλάτε για πουλημένους, για το Xgamers που τα παίρνει από το Skyrim για να ρίξει το Wow και τον άτιμο τον papp0u που επειδή σέρνεται η Cyta θάβει τα MMO, να ξανατονίσω ότι αυτή είναι καθαρά η γνώμη μου. Είστε ελεύθεροι να διαφωνείτε-και να έχετε άδικο-.
Κλείνοντας
Στο φτωχό μυαλό μου, Single Player Game Wins, επειδή αυτό που περιμένω εγώ από ένα παιχνίδι είναι λίγο πολύ ότι από ένα βιβλίο, να με ταξιδέψει. Και δε θα διάβαζα ποτέ ένα βιβλίο Side by Side με ένα φίλο μου ακούγοντας Manowar.
Τα Multiplayer παιχνίδια, έχουν τις στιγμές τους, και μπορούν να γίνουν πολύ διασκεδαστικά όταν παίζονται με φίλους, το ίδιο όμως μπορεί να γίνει και με το τάβλι!
Αν τώρα γεμίσουμε παιχνίδια που καταφέρνουν να συνδέσουν το Single με το Multiplayer τόσο επιτυχημένα όπως τα Borderlands, τότε θα μπορέσουμε να ξανακάνουμε την ίδια συζήτηση υπο άλλους όρους. Μέχρι τότε, Zelda και ξερό ψωμί! Ευχαριστώ για την υπομονή σας να διαβάσετε όλο αυτό το σεντόνι, till the next time, papp0us οβερ εντ αουτ!
Ρίξτε την πολύτιμη ψήφο σας απο κάτω, και πείτε μας τη γνώμη σας.
[poll id=”11″]
