Resident Evil 6

Η αλήθεια είναι πως περίμενα με αγωνία το Resident Evil 6. Αυτό γιατί ήθελα να δω αν η Capcom έμαθε από τα λάθη της ή συνεχίζει να μετατρέπει τη σειρά σε 3rd person shooter με ζόμπι – αντί του παλιού  horror/survival adventure με πιστολίδι.

H ιστορία του RE6 είναι η γνωστή-λογική-πεπατημένη. Ι ιός εξαπλώθηκε, ο κόσμος έγινε undead και τρέχα βρες τι και πως. Εδώ έρχεται η πρώτη έκπληξη της υπόθεσης. Συνολικά υπάρχουν 4 storylines τα οποία μπλέκονται μεταξύ τους σε ένα τεράστιο massive storyline! Σε αυτά μάλιστα οι πρωταγωνιστές φτάνουν συνολικά τους 7! Καταλαβαίνουμε πως η υπόθεση έχει αρκετό φαΐ και ενδιαφέρον για το πως βλέπουμε τα γεγονότα να συμβαίνουν από τη μεριά κάθε ζευγαριού. Γιατί οι πρωταγωνιστές μας δε θα γινόταν να πηγαίνουν solo. Έτσι πάντα in game υπάρχουν 2 άτομα με όπλο. Ένας player και ένας npc που βοηθάει (όχι όπως στο 5) και περιμένει τον real life partner να λάβει δράση. Γενικά είναι όμορφο το πως η Capcom έκανε τις ιστορίες να δένουν δίνοντας την αίσθηση της προσμονής και της αγωνίας για το τι θα γίνει στο άλλο ζευγάρι όταν ενεργοποιηθεί ένα trigger από άλλο storyline.

Η πραγματικότητα όμως δεν είναι τόσο τέλεια. Το Resident Evil 6 αν και τεράστιο είναι αρκετά επαναλαμβανόμενο. Αρκετές φορές θα αναγκαστείτε να ξαναπαίξετε ένα κομμάτι της ιστορίας για να προχωρήσετε το εκάστοτε storyline ενώ το gameplay θα σας φανεί ίσως και χαζό. Μετά από μια επική μάχη θα φάτε ώρα σε ανούσιο πιστολίδι σε μια ταράτσα κ.ο.κ Οι καταστάσεις εναλλάσσονται σχετικά γρήγορα με τις pew-pew να υπερισχύουν των adventure.  Πέρα από αυτό, προβλήματα υπάρχουν διάσπαρτα όσον αφορά στα mechanics του παιχνιδιού. Για παράδειγμα ενώ το μοντέλο ενός ζόμπι είναι πεσμένο και φαίνεται πως θα ξυπνήσει πεινασμένο, είναι αδύνατο να το σκοτώσουμε αν δεν έχει ενεργοποιηθεί το αντίστοιχο trigger event. Έτσι πολλές φορές θα προσπεράσετε ένα πτώμα και στο επόμενο πέρασμα αυτό θα ξυπνήσει για να σας “αιφνιδιάσει”. Άλλες στιγμές θα παρατηρήσετε εχθρούς που ανάμεσα σε 5 “καλούς” θα εστιάζουν πάντα σε εσάς. Πάντα! Not cool Capcom. Τελευταίο ενδιαφέρον -θα έλεγε κανείς- στοιχείο του gameplay είναι τα timed events που λαμβάνουν χώρα όταν η κατάσταση είναι τεταμένη. Οδήγηση, τρέξιμο ή μάχη σώμα με σώμα για την επιβίωση κάνουν το παιχνίδι ακόμα πιο action based από όσο θα περίμενε κανείς.

Για να μην είμαστε άδικοι όμως, γραφικά. Είναι ένα αριστούργημα. Τα τεράστια περιβάλλοντα είναι γεμάτα λεπτομέρειες. Από τις φωτεινές πόλεις ως τα σιχαμερά σκοτεινά υπόγεια η ατμόσφαιρα μένει παρούσα και κρατάει τις αισθήσεις κάγκελο. Εντυπωσιακά είναι και τα μοντέλα των εχθρών που είναι πολλά σε αριθμό και όμορφα σχεδιασμένα.  Ορισμένοι εχθροί θυμίζουν άλλα παιχνίδια με zombies η αλήθεια είναι αλλά είναι καλά προσαρμοσμένοι στο setting του RE6 και δε θα σας ξενίσουν. Ο ήχος  είναι καλός και δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ηρεμία αφού ανά πάσα στιγμή δένει με το οτιδήποτε προβάλλεται στην οθόνη. Όχι τέλειος, καλός.

Έτσι ερχόμαστε στη βάση όλων. Την ατμόσφαιρα. Αν ένα πράγμα έγινε σωστά σε αυτό το παιχνίδι είναι η αίσθηση που αφήνει στον παίκτη. Οι σιχαμερές λεπτομέρειες σε συνδυασμό με τα ηχητικά εφέ δε δίνουν περιθώρια στο μυαλό να ξεφύγει από τα ερεθίσματα που λαμβάνει από το παιχνίδι. Δε μπορώ να μετρήσω πολλά παιχνίδια που δίνουν αυτή την αίσθηση και το RE6 είναι ένα από αυτά. Αν μη τι άλλο είναι ένας τομέας που χρειαζόταν βελτίωση σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς και την έλαβε μέσα από τα εκπληκτικά οπτικά εφέ που υπάρχουν σε πληθώρα.

Με λίγα λόγια, η Capcom προσπάθησε να παντρέψει τα old school Resident Evil με το 5 και δεν τα κατάφερε όπως θα θέλαμε. Στοιχεία που θα έπρεπε να είναι σε μικρότερη κλίμακα γιγαντώθηκαν και άλλα σχεδόν θάφτηκαν μέσα σε ένα τεράστιο campaign γεμάτο λεπτομέρειες και κάλυκες. All in all, το Resident Evil 6 είναι ένα καλό παιχνίδι που θα σας κρατήσει για αρκετές ώρες.

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.