Kane and Lynch 2: Dog Days

Πολλά χαπάκια, βία, αίμα, πυροβολισμοί, θάνατοι, βρισίδι είναι κάποια απο τα συστατικά του Kane and Lynch 2. Οι “σκυλίσιες μέρες” λοιπόν των δύο ηρώων είναι εδώ, απλά για να είναι εδώ.. Παρόλο που έχει ορισμένες έξυπνες ιδέες, τελικά όπως αποδεικνύεται, δεν είναι τίποτα άλλο απο ένα μέτριο Action Adventure Game.

Το σκηνικό μεταφέρεται στην Σανγκάη, όπου οι δύο φίλοι μας, μετά απο αρκετές ντουζίνες χαπιών, σκοτώνουν μία γυναίκα. Θα μου πείτε, συνηθισμένο για την κοινωνία της Σανγκάη, αλλά τι γίνεται όταν η γυναίκα αυτή είναι και η θυγατέρα (πςςς) του αρχιμαφιόζου της κινέζικης μαφίας; Τυχαίο; Δεν νομίζω..
όπως λογικά καταλάβατε, αυτή είναι η αρχή των “σκυλίσιων ημερών” των φίλων μας, αφού η δουλειά που φαινομενικά έμοιαζε ασήμαντη (btw πολύ χρήμα), γίνεται η κόλασή τους.

Κράτα με να σε κρατώ, να φάμε τον εχθρό...
Στο παιχνίδι παίρνουμε τον ρόλο του Lynch, ενώ μας βοηθάει και ο Kane. Τουλάχιστον, δεν θα πρέπει να ανησυχείτε για την κατάσταση του Kane, αφού φαίνεται ότι είναι ο άτρωτος ήρωας, μιας και ποτέ – και τονίζουμε το ποτέ, δεν θα δείτε την οθόνη του Gameover εξαιτίας του θανάτου του.(Αυτό θα του έλειπε.. δεν κάνει που δεν κάνει τίποτα..)

Το παιχνίδι διαθέτει μία ποικιλία απο όπλα. Απο πιστολάκια μέχρι Snipers. Ο χαρακτήρας μπορεί να κουβαλήσει μέχρι και δύο όπλα, με τον συνδυασμό Shotgun και ημι-αυτόματου να είναι η καλύτερη επιλογή. Όλα τα όπλα είναι δραστικά, εφόσον χρησιμοποιούνται την κατάλληλη στιγμή. Για εχθρούς σε κοντινή απόσταση, λογικό είναι να χρησιμοποιήσετε το shotgun, ενώ για πολλούς εχθρούς μαζί σε πολύ λεπτές καταστάσεις η ιδέα του αυτόματου φαντάζει ιδανική.

 

 

 

Η κάλυψη είναι απαραίτητη για την ζωή σας, και γίνεται μόνο με το πάτημα ενός πλήκτρου. Πατώντας το εκάστοτε πλήκτρο (αναλόγως την κονσόλα), ο χαρακτήρας θα καλυφτεί στο πιο κοντινό αντικείμενο, αν και εδώ που τα λέμε, το σύστημα κάλυψης, τα έχει τα προβληματάκια του, αφού ορισμένες φορές ο lynch θα πάει να καλυφτεί στα πιο ακατάλληλα μέρη! Έξυπνη λειτουργία κάληψης αποτελεί το “άρπαγμα” των εχθρών πισώπλατα, και η χρησιμοποίησή τους σαν μία ανθρώπινη ασπίδα. Κρίμα όμως που οι συνθήκες δεν ευνοούν καθόλου το -απολαυστικό- αυτό σύστημα.

Η ζωή σας δεν υποδεικνύεται απο κάποια μπάρα ή κάτι παρόμοιο. Ακολουθεί και αυτό την τακτική των περισσότερων shooting παιχνιδιών, σύμφωνα με την οποία, όταν η υγεία σας πέσει κατα πολύ, η οθόνη κοκκινίζει. Βέβαια, η ζωή σας δεν είναι πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα, αφού μέσα σε λίγα δεύτερα κάλυψης, έχει επανέλθει στα φυσιολογικά. Φυσικά, στα μεγαλύτερα επίπεδα δυσκολίας, η αναπλήρωση της ενέργειας είναι κάπως μακρύτερη.

Τέλος, το σύστημα “down but not out”, είναι μία πολύ έξυπνη προσθήκη, αλλά κάνει το παιχνίδι πολύ πιο εύκολο. Μιλάμε για ένα σύστημα σαν το αντίστοιχο Final Stand των CoD, κατα το οποίο ο παίκτης μπορεί να συρθεί σε ένα ασφαλές σημείο μέχρι να αναπληρωθεί η ενέργειά του.

 

 

 

Κοστίζει τόσο πολύ ένας συνθέτης πια;
Στοιχείο που δεν περνάει απαρατήρητο απο κανέναν, είναι η φανερή απουσία μουσικής. Ίσως να του πέθανε ο συνθέτης, ίσως να βαρέθηκαν οι developers και πήγαν να παίξουν Pro, ίσως απλά να το ξέχασαν ή απλά ίσως να το έκαναν επίτηδες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει καθόλου.
Απο την άλλη, τα ηχητικά εφέ, ο ήχος των όπλων, των εκρήξεων, και όλων των συναφή, είναι τόσο καλοδουλεμένα, σε σημείο να είναι ικανά να κάνουν τον gamer να ξεχάσει την απουσία μουσικής. Πολύ λίγα παιχνίδια παρουσιάζουν τέτοια ρεαλιστικότητα σε σχέση με τους πραγματικούς ήχους (πέρα απο τα καλά racing).

Εδώ οι καλές κάμερες! China-shot!
Το παιχνίδι ακολουθεί μία πολύ έξυπνη ιδέα, σύμφωνα με την οποία όλα τα γεγονότα είναι τραβηγμένα με μία κάμερα χειρός και έναν κάμερα-μαν ο οποίος ακολουθεί τον χαρακτήρα παντού. Κρίμα όμως που η ιδέα αυτή τελικά μπορεί να είναι και η καταστροφή του παιχνιδιού. Πραγματικά, αδυνατώ να βρω λέξεις να περιγράψω το όλο σκηνικό. Φανταστείτε, τον πιο άθλιο κάμερα-μαν, εφοδιασμένο με την πιο άθλια κάμερα της αγοράς και με Πάρκινσον! Όχι, δεν τα παραλέω, είναι η σκληρή πραγματικότητα.

Η άθλια αυτή οπτική, σώζεται απο τα πολύ ωραία γραφικά. Υπέροχες φωτοσκιάσεις, ρεαλιστικότατα οπτικα εφέ εκρήξεων, ωραίες αντανακλάσεις. Το framerate τις περισσότερες φορές είναι σε κανονικά επίπεδα, με τα σημεία στα οποία πέφτει να μην είναι λίγα. Επίσης, παρατηρείται λίγο clipping, το οποίο όμως δεν είναι τόσο συχνό. Τα textures είναι πολύ καλής ανάλυσης και χωρίς υπερβολές είναι ένα απο τα πιο όμορφα παιχνίδια που κυκλοφορούν.

 

 

 

Που πήγε; που πήγε; τον χάσαμε.. δεν βαριέσαι.
Όσο καλοδουλεμένος είναι ο οπτικός τομέας, τόσο δεν είναι η τεχνητή νοημοσύνη των αντιπάλων (καλά όχι ότι του kane είναι). Οι περισσότερες κινήσεις τους είναι αρκετά προβλέψιμες, και μπορούμε να πούμε αρκετά επαναλαμβανόμενες. Δεν είναι ιδιαιτέρα εύστοχοι (βασικά ούτε εσείς θα είστε με την τόσο ηλίθια κάμερα), σας χάνουν σε δευτερόλεπτα, δεν σας καταλαβαίνουν αν δεν περάσετε απο μια συγκεκριμένη ακτίνα. Το AI των απλών πολιτών όμως, είναι απλά ηλίθιο, αφού η αντίδρασή τους πολλές φορές δεν είναι τόσο έξυπνη (θα δείτε περιπτώσεις που οι πολίτες θα τρέχουν προς το μέρος σας αντί να φεύγουν μακριά, ή ακόμη θα δείτε να μπλοκάρονται απο έναν τοίχο, αλλά να επιμένουν να τρέχουν πάνω του!)

MultiPlayer
Το Multiplayer είναι ιδιαίτερα προσεγμένο, και ευχάριστο. Υπάρχουν συνολικά 3 διαθέσιμα modes, τα οποία θα αναλύσουμε στη συνέχεια.
Στο Undercover Cop, πρέπει να δημιουργήσετε μία συμμορία ώστε να καταφέρετε να ληστέψετε μία τράπεζα. Βέβαια, ένας απο τους παίκτες, λαμβάνει τον ρόλο του μυστικού αστυνομικού ο οποίος στο τέλος πρέπει να σταματήσει την ληστεία. Έξυπνο, ε;
Το Fragile Alliance, είναι ακριβώς το ίδιο, αλλά δεν υπάρχει αστυνομικός, και ο παίκτης προσπαθεί να μαζέψει περισσότερα χρήματα.
Τέλος υπάρχει και το γνωστό Team Deathmatch,καμουφλαρισμένο με την ονομασία ” Cops and Robers”

Το Lag βέβαια είναι υπαρκτό, αλλά τι να κάνουμε.. Η ζωή είναι άδικη.

 

 

 

Τελικά Σχόλια
Το Kane and Lynch 2: Dog Days, σίγουρα δεν πρόκειται για κάτι το τόσο αξιοσημείωτο. Η μικρή διάρκεια του Story Mode διαρκεί με τα βίας 5-6 ώρες, ενώ το Multiplayer δεν μπορούμε να πούμε ότι αναπληρώνει τέλεια το offline μέρος του.

 

Νίκος Μπούγας

Γεια σας! Ονομάζομαι Νίκος Μπούγας, γνωστός εδώ μέσα σαν Scof. Είμαι ο εμπνευστής και δημιουργός του XGamers και γενικά αυτός που βάζει την τάξη στα ρεμάλια που θέλουν να αποκαλούνται συντάκτες.. Στον ελεύθερό μου χρόνο πίνω τζιν τονικ.